Anna

Jelle van der Meulen over "Anna"

De roman begint met een 'inleiding' van twee bladzijden, waarin Anna in 2001 aan het woord is. De beginzinnen wekken direct al de interesse van de lezer: er is blijkbaar iets met Eline, maar al gauw blijkt er nog meer te zijn. Eline en Anna praten over de actualiteit en Anna begint over een Amerikaan die net vrijgekomen is, nadat hij achttien jaar onschuldig in de cel heeft gezeten. Dat brengt Eline op Onno en ze vraagt Anna wat er met Onno aan de hand was en waar hij gebleven is.

"Hie se frege nei de famylje, de Fan it Hofs mei har geheimen, har spultsjes, har soarch foar in betroud byld nei bûten, dan hie ik wol wat ûnskuldichs betinke kinnen, wat út de foarrie ferhalen opdjipje kinnen, mar no't se nei Onno frege, keas ik foar in sletten doar.
It giet om my. Ik bin ien fan har.

Dan ontvouwt zich, in twee delen van ongelijke lengte, elk onderverdeeld in ook weer van lengte wisselende hoofdstukken, een familiegeschiedenis waarin we de hand van de schrijfster Aggie van der Meer duidelijk herkennen. Het boek gaat over drie generaties van een rooms-katholieke familie, een zakenfamilie, is geschreven in een lenige, moderne stijl met herkenbare thema's en motieven (vogels: kauwen en valken), en kent een fragmentarische opbouw. Die opbouw lijkt chaotisch: telkens zijn andere personages aan het woord, al of niet via brieven of dagboekfragmenten, en het verhaal springt voortdurend in tijd heen en weer. Maar Van der Meer weet dat op zo'n geraffineerde manier te doen dat de lezer de draad niet kwijt raakt, ook enigszins geholpen door een stamboom van de familie Fan it Hof voor in het boek. En vooral: de spanning blijft er op diverse niveaus goed in.

Wat krijgt die lezer veel terug voor een beetje inspanning om door te lezen als niet alles in een klap duidelijk is, of door eens terug te bladeren. Aggie van der Meer heeft weer een knap boek afgeleverd. Knap door de heldere stijl of de voortdurende spanning die het boek oproept en niet in de laatste plaats ook door het mooie idee om de indringende thematiek in te bedden in een even gelukkig begonnen als problematische liefdesgeschiedenis.
Bijzonder overtuigend is  het slot van het boek. Een kort en enigszins geïsoleerd eindhoofdstuk eindigt met tragische en ontroerend mooie slotzinnen.

Lees de volledige recentie van Jelle van der Meulen