De Sneinen, It lân achter it each fan de nulle

Tweeënvijftig gedichten over de zondagen van het jaar. De wandeltochten op stille zondagochtenden roepen op tot meditatie en zetten de fantasie op scherp. Een eenzame visser, een vrouw met een hond en een kind dat de torenkauwen bezweert geven er kleur aan. Evenals de verrassende berichten uit het oude boek waar ze in de kerk mee op verhaal proberen te komen.

Recensie dichtbundel "De Sneinen"

Een cadans als ingang naar mystiek.

Aggie van der Meer haar poëzie is een aanhoudend vragen naar en hopen op een wonder. Het wonder van het licht, het teken dat de dag het wint van de nacht. 'Dagen' is niet toevallig een typisch 'Aggie-woord'. Wat haar gedichten uittilt boven de belijdenis, is het vermogen van de dichter om verlangen tegen het licht te houden. Het te bezien en te benoemen in woorden maar het ook in een breder spiritueler traditie te zetten, in een wereld die een mystiek en mythologisch vocabulaire verdraagt. 

Abe de Vries (Friesch Dagblad)