Anna

Jelle van der Meulen oer "Anna"

De roman begjint mei in 'ynlieding' fan twa siden, wêryn Anna yn 2001 sprekt. De iepeningssinnen wekje fuortendaliks de lêzer ynteresse: d'r is blykber wat oer Eline, mar al gau docht bliken dat der mear is. Eline en Anna prate oer aktuele saken en Anna begjint te praten oer in Amerikaan dy't krekt frijlitten is nei achttjin jier ûnskuldich finzen sitten te hawwen. Dat bringt Eline nei Onno en se freget Anna wat wie der mis mei Onno en wêr't hy hinne is.

"Hie se frege nei de famylje, de Fan it Hofs mei har geheimen, har spultsjes, har soarch foar in betroud byld nei bûten, dan hie ik wol wat ûnskuldichs betinke kinnen, wat út de foarrie ferhalen opdjipje kinnen, mar no't se nei Onno frege, keas ik foar in sletten doar.
It giet om my. Ik bin ien fan har.

Dan, yn twa dielen fan ûngelikense lingte, elk ûnderferdield yn haadstikken fan ferskate lingte, ûntjout in famyljeskiednis wêryn't wy de hân fan 'e skriuwer Aggie van der Meer dúdlik werkenne. It boek giet oer trije generaasjes fan in roomsk-katolike famylje, in bedriuwsfamylje, is skreaun yn in ljochte, moderne styl mei werkenbere tema's en motiven (fûgels: kaaien en falken), en hat in fragmintêre struktuer. De struktuer liket chaotysk: ferskillende karakters sprekke altyd, al dan net fia letters as deiboekfragminten, en it ferhaal springt konstant yn 'e tiid. Mar Van der Meer wit dit op sa'n ferfine manier te dwaan dat de lêzer it spoar net kwytrekket, ek wat holpen troch in stambeam fan 'e famylje Fan it Hof oan it begjin fan it boek. En boppe alles: de spanning bliuwt op ferskate nivo's goed.

Wat in soad krijt dy lêzer yn ruil foar in bytsje muoite om troch te lêzen as net alles fuortendaliks dúdlik is, of troch werom te flippen. Aggie van der Meer hat wer in geweldich boek levere. Briljant fanwegen de heldere styl of de konstante spanning dy't it boek opropt en net yn it lêste plak fanwegen it geweldige idee om it trochkringende tema yn te bêdzjen yn in leafdesferhaal dat like lokkich begon as it problematysk wie.
De ein fan it boek is bysûnder oertsjûgjend. In koart en wat isolearre lêste haadstik einiget mei tragyske en oandwaanlik moaie slotzinnen.

Lês de folsleine resinsje fan Jelle van der Meulen